Od autora:
Jest tyle informacji, badań i opinii na temat siły i słabości płci, kto co posiada, jak to powinno się przejawiać, że wydaje mi się, że ta obfitość różnych informacji jest myląca i powoduje jeszcze więcej problemów dla ludzi i w relacjach między płciami.
Szukałem i znajdowałem odpowiedzi na te pytania, czasem uznając je za błędne po jakimś czasie ponownie je rozważałem, tak jak to robię teraz. Niemniej jednak chciałam się nimi z Wami podzielić.
Ja i nie tylko ja uważam człowieka za system trójjedyny — osoba, ciało, dusza.
Nasz pierwszy zewnętrzny kontakt jest zawsze z osobowością, do której należy persona, rola, maska. Przedłużając i pogłębiając kontakt, zapoznajemy się z ciałem, do którego należy wszystko to, co jest w nas prawdziwe i obecne, dane przez naturę. Jeszcze głębszy kontakt odsłania duszę, płaszczyznę zmysłową i emocjonalną.
Pracując metodą IAC, opublikowaną wcześniej w moim artykule «Poradnictwo i psychoterapia z kartami EKKO» https://www.b17.ru/article/27510/ , praktycznie zawsze ludzie przedstawiają się i prezentują, wybierając dla danej osoby ten obrazek, który jest dla niej najwygodniejszy w danej sytuacji z daną prośbą. To albo znacznie wyolbrzymia, albo przeciwnie, znacznie pomniejsza lub zniekształca dany fakt.
Ciało, jeśli nie ma fizjologicznych poważnych zaburzeń i chorób, prawie zawsze jest identyfikowane jako czyste, piękne, spokojne, prawdziwe, żywe, silne.
Poziom duszy to często ciemne, ostre kolory, mocno zdeformowane, fragmentaryczne obrazy.
W człowieku istnieje oddzielenie, zaburzenie jedności i całości.
Pracując w tej technice buduje się ten sam wzór, osobowość, która nie jest w stanie sprostać i odpowiedzieć adekwatnie na okoliczności życia, niejako zmuszając ciało do uznania siebie za ułomne.
Ale! Ciało mądrze i do ostatniej chwili stara się trzymać swoją czystość, swoją ekologię, jakby przenosząc i stemplując traumę na poziom duszy.
Do ostatniej chwili ciało chroni się, dopóki poziom psychiczny nie zostanie przeciążony brudem i bólem. Jeśli sytuacja się pogarsza, a osoba nie robi nic, aby przetworzyć te traumy, ciało cierpi, zarażając się ranami i urazami duszy, także psychosomatycznymi.
Ale nie o to tu chodzi. Chodzi o to, że na poziomie ciała, tożsamości płciowej wszyscy klienci, którzy wcześniej myśleli o sobie jako o «męskich lub kobiecych zmiennikach» odnajdują wszystkie prawdziwe cechy i zasoby tkwiące w człowieku, mało tego, kiedy odłączymy osobowość, ciało bardzo szybko włącza prawdziwe ja.
.Kobieta natychmiast budzi się archetypowo jako kobieta, matka, bezwarunkowa miłość, życie, kobieta, stając się naturalna, prawdziwa. Mężczyzna odkrywa również archetypowego ojca, obrońcę, dostawcę, władzę i sprawiedliwość, mądrość wszystkie męskie prawdziwe cechy i potrzeby.
Okazuje się, że straumatyzowana osobowość uderza w drugie z kolei — ciało, a ciało jest chronione poprzez przejście jeszcze głębiej na poziom psychiczny.
Ciało kończy w imadle, złapane między agresywną i oskarżającą osobowością a cierpiącą duszą. Musi negocjować lub znosić wojnę między dwoma sąsiednimi państwami. W końcu całą swoją energię życiową poświęca na utrzymanie pokoju lub odbudowę po ciosach i wojnach osobowościowych skierowanych w jego stronę.
Kiedy powiesz i wytłumaczysz człowiekowi, że jego dusza to czyste żywe źródło, źródło światła i miłości, dar, magazyn, który zamieniliśmy w śmietnik, przechowujący wszystkie nagromadzone rzeczy negatywnych doświadczeń i stłumionych uczuć i emocji, wiele spraw staje się jaśniejszych i łatwiejszych.
Człowiek sam decyduje, czy chce podjąć oczyszczanie duszy (psychoterapię), aby oczyścić i uwolnić się od brudów, które przez dziesiątki lat były tłumione i blokowane, a często powodują więcej bólu i cierpienia niż było wcześniej, co nie każdy jest w stanie znieść, a jedynie ci, którzy nie są już w stanie żyć swoim życiem w teraźniejszości. To bezinteresowna podróż w poszukiwaniu siebie, która wymaga jednocześnie siły i słabości.
Wyzwolone ciało jest zawsze prawdziwe, nie zniekształcone, i jeśli urodziłeś się mężczyzną (bez patologii), to jesteś mężczyzną, tak jak kobieta rodzi się kobietą. Wszystko, co daje ci natura, jest narażone i zdrowe, a my prawie wszyscy jesteśmy naturalnie obdarzeni pełnym zestawem zasobów, możliwości i różnic płciowych.
Chodzi o osobowość, kształtującą się w ciągu pierwszych 7-10 (warunkowych) lat życia. Osobowość, która wyrosła i ukształtowała się w rodzinie w pierwszych doświadczeniach społecznych, wydaje polecenia i buduje obrony, strategie obronne lub ataki zniekształcające nas.
W rezultacie jesteśmy uformowani jako zniekształceni, zdeformowani mężczyźni i kobiety. To osobowość zdobywa i wchłania wszystkie blokujące postawy, zahamowania i lęki prowadząc wojnę z jaźnią, czyli ciałem kobiecym lub męskim, zatruwając i pozbawiając ciało prawdziwego ja.
Rezultatem jest to, co obecnie jest społecznie znane jako «silne kobiety» i «słabi mężczyźni», przypisując siłę lub słabość do różnicy płci. Choć zarówno siła, jak i słabość są normą dla każdego człowieka, nieodłącznym elementem każdego z nas, jak dwa bieguny plus i minus, nie mogą zniekształcać kobiet i mężczyzn jako płci.
Zniekształceniu ulega jedynie osobowość, która wypiera i opiera się, tłumi lub pogłębia te cechy i zasoby w człowieku, co następnie przenosi się na poziom psychiczny powodując różne trudności i cierpienia, a w konsekwencji prowadzi niekiedy do choroby psychicznej.
Ani mężczyźnie, ani kobiecie nie można zarzucić nadmiernej siły lub słabości, gdyż jest to sprzeczne z naturą człowieka, jego ciałem, odruchami i instynktami. Problem siły i słabości może dotyczyć tylko jednostki. Jest kobieta o silnej osobowości i mężczyzna o słabej osobowości, co objawia się w społeczeństwie jako niezdolność do bycia prawdziwym, autentycznym, naturalnym.
Warunki pierwszych 10 lat życia i wychowania decydują o tym, że osoba będzie dalej realizować lub żyć tym wszystkim, co wchłonęła w siebie. Osobowość jako taka nie ma płci, androgynia, osobowość nie ma rejestracji płci, to tylko zespół cech, strategii i taktyk, obron i reakcji, który jest swoisty dla każdej osoby.
Słaba osobowość może być zagrożeniem zarówno dla samej osoby, jak i dla innych osób z jej otoczenia. To jest jak małpa z granatem, nie wiadomo gdzie i kiedy go wystrzeli, na siebie czy na innych. Słaba osoba odsysa, flirtuje, płodzi, schlebia, czeka na uderzenie i złapanie, pielęgnując przez lata zemstę, złość, złośliwość, czekając i szukając chwil na uderzenia, często nikczemne i podłe. Oczywiście to wszystko odbywa się prawie nieświadomie, w próbie przetrwania.W trakcie terapii ludzi uderzają odkryte i ujawnione mechanizmy i potencjał niszczyciela.
Silna osobowość, często gasi i tłumi wiele uczuć, emocji i wiedzy, szkodzi przede wszystkim sobie, a dopiero potem, gdy nie może wytrzymać z innymi. Silna osoba kultywuje siebie poprzez zrozumienie, wyjaśnianie i usprawiedliwianie innych, wiedzę, cierpliwość, pracę i wytrwałość, dzięki czemu staje się kuloodporna, stabilna i pewna siebie w oczach innych.
Ci mężczyźni najczęściej biją słabych, uderzając w ich nieuznane i odrzucone części osobowości, nie przeżyte i nieobciążone uczucia i emocje.
Dlatego mężczyźni o słabej osobowości nienawidzą, gardzą i poniżają kobiety o silnej osobowości, tak jest im najłatwiej, bo z innym mężczyzną, zwłaszcza o silnej osobowości, przegra i będzie miał jeszcze większą traumę, osłabiając i niszcząc siebie jeszcze bardziej, wypierając w sobie prawdziwą męskość.
Kobiety o silnej osobowości nie tolerują, poniżają i odrzucają mężczyzn o słabej osobowości, powodując tym samym, że uderzają w siebie, zaciskając się jeszcze bardziej i odrzucając prawdziwą kobiecość w sobie.
Społeczeństwo bardzo lubi etykiety i szablony, przyklejając mężczyznom i kobietom etykietę słabości i siły. A jak mówi przysłowie, jeśli nazwiesz człowieka sto razy świnią, a on za pierwszym razem chrząknie sto razy, to nic dziwnego, że to piętno jest wzmacniane i stanowi wskazówkę do działania. A jeśli dodamy do tego «efekt setnej małpy», dołączymy teorie neuronów lustrzanych, to kończymy ze społeczeństwem «silnych kobiet» i «słabych mężczyzn», którzy nauczyli się być, naśladować takie postawy i role.
O co w tym wszystkim chodzi…
Dla tych, którzy postanowili być sobą, najpierw przestańcie myśleć o sobie i innych w tak formułkowy, standardowy sposób. Zatrzymaj w ten sposób skutki samozagłady, samookaleczenia i agresji zmierzającej do zniszczenia.
Po drugie, musisz zobaczyć swoje prawdziwe ciało, swoją fizykę, swoje ciało, swoją organikę, swoją chemię. Uznaj, kim jesteś z definicji od urodzenia i nie wątp w to dłużej. Zaakceptuj i pokochaj swoje ciało dane Ci od urodzenia. Przeproś siebie za to, co zrobiłeś sobie przez niewiedzę i ignorancję. Wybacz i zaakceptuj siebie.
Wyciągnąć z duszy wszystkie złogi nieczystości, jest nieskończona ilość technik, różne kierunki w psychologii i specjaliści od tego również!
I zajmij się wyłącznie swoją osobowością, wychowując ją teraz tak, jak tego potrzebujesz, jak jest Ci przyjemnie i jak lubisz. Chcesz być mężczyzną — naucz się być mężczyzną, chcesz być kobietą — naucz się być kobietą.
Nie musisz być jak inni mężczyźni i kobiety, musisz być sobą, dostosowując i kanalizując swoją siłę i słabość, współdziałając z nimi jak wiosła w łodzi.
Nauczysz się nim zarządzać i stosować go tam, gdzie jest potrzebny, w ilościach, z których skorzystasz Ty i tylko Ty. Dopóki nie nauczysz się nim zarządzać, nie będziesz w stanie autentycznie wchodzić w interakcje z innymi, z szacunkiem i troską o siebie i innych, budować i tworzyć autentycznych i intymnych relacji.
Osobowość zmienia się bardzo szybko, zwłaszcza jeśli ciało i dusza są zjednoczone, czyste, rozkazujące i kontrolujące oraz kierujące osobowość ku rozwojowi. Człowiek jest nośnikiem ról i jak utalentowany aktor szybko wpada w rolę, nie ma w tym nic złego ani destrukcyjnego, fałszywego dla człowieka.
Tym bardziej dla kobiety, która zjednoczyła ciało i duszę, absolutnie naturalne jest bycie nią we wszystkich jej przejawach. Tak samo jest w przypadku mężczyzny. I znowu, techniki i specjaliści mogą ci pomóc. Nigdy nie jest za późno, by stać się sobą!
